Zespół parkowo pałacowy w Pszczynie

Wiosna 1892 roku. Przez Bramę Wybrańców wjeżdżają kolejne eleganckie powozy i zatrzymują się w wysoko sklepionej sieni pałacu, by po opuszczeniu ich przez eleganckich gości wyjechać z drugiej strony. Eleganckie panie w wspaniałych sukniach, obwieszone cenną biżuterią oraz panowie we frakach lub galowych wojskowych mundurach zapełniają westybul i wśród gwarów rozmów, powoli wspinają się reprezentacyjną klatką schodową, kierując się do wspaniałej sali balowej, zwanej salą lustrzaną. Na ścianach vis-a-vis siebie wiszą dwa wspaniałe lustra o pow. 14 m kwadratowych każde. Pod sufitem nad trójką drzwi typu port-fenetr, na małych balkonikach zasiadła orkiestra.

Na sofach pod ścianami zasiadły czcigodne wyfiokowane matrony, na zmianę używające wykwintnych wachlarzy, to znowu podnoszące do oczu lornion, by nie przegapić czegoś ważnego, o czym będzie można plotkować przez wiele tygodni.

Szum rozmów cichnie, bo oto szeroką galerią nadchodzi książę Hans Heinrich XV Hochberg, wraz z poślubioną w grudniu ub. roku brytyjską arystokratką Marią Theresą Olivią Cornwallis-West), obecnie Księżną Pszczyńską (Fürstin von Pless), hrabinę von Hochberg. Księżna zwana Daisy, uznawana za jedną z najpiękniejszych kobiet epoki, rozgląda się ciekawie po otoczeniu. Przyzwyczajona do wesołej i luźnej atmosfery towarzyskich spotkań na wyspach, jest nieco rozczarowana sztywnym i chłodnym (takim pruskim) zachowaniem zgromadzonych gości.

Jest jednak dobrej myśli. Przecież ona ze wszystkim sobie poradzi. Stara się jak najładniej zagospodarować pokoje pałacu, w którym przyszło jej mieszkać. Salon Zielony, jej buduar, sypialnia małżeńska, gabinety do pracy czy biblioteka i inne sale zaczynają nosić ślady jej działalności. Jest młoda i zakochana.

Niestety życie niesie same rozczarowania. Oschły nie okazujący uczuć małżonek. Jego częste długotrwałe wyjazdy i dochodzące do niej wiadomości o jego zdradach, sprawiają, że źle się czuje w wielkim, eleganckim ale zimnym w przenośni, pałacu. Coraz częściej opuszcza jego mury.

Pocieszenia szuka w pięknym wielohektarowym angielskim parku. Spaceruje samotnie śród krzewów różanecznika, zamyślona, staje na urokliwych łukowatych mostkach na kanałami łączącymi stawy w jedna całość. Szuka spokoju i ciszy w ustronnych miejscach parku siadając na wzgórku przy grobowcach rodziny Anhaltów - poprzednich właścicieli tego olbrzymiego terenu. Wspaniałe drzewa , zadbane krzewy udzielają jej specyficznego azylu. Przechodzi obok budynków parkowych. Siada w tzw. herbaciarni lub szuka cienia pod murem lodowni, gdzie głęboko schowane i przesypane trocinami leżakują wielkie tafle lodu wyrąbanego w zimie na parkowych stawach.

Kochani państwo. Wszystko to co napisałem jest prawdą. Mało. To wszystko istnieje do dziś i można to oglądać! Można popływać łódkami po parkowych stawach. 80% wyposażenia pałacu to wyposażenie autentyczne! Nie zmienił się też wygląd pałacu, ostatni raz przebudowanego w latach 1870 - 1876. Nadal jego barokowa bryła góruje nad parkiem. Kolejne pokolenia rodziców robi zdjęcia swoim pociechom siedzącym na potężnych żeliwnych lwach, leżących przy paradnym wejściu do pałacu.

W parterowych pomieszczeniach pałacu czas się zatrzymał. W latach 1915 - 1916 mieszkał w nich sam cesarz Wilhelm II, bo tu mieściła się Wielka Kwatera Główna (Großen Hauptquartier) armii niemieckiej.To stąd wychodziły rozkazy wydane przez marszałka Paula von Hindenburga i gen. Ericha Ludendorffa. Wiernie odtworzone apartamenty cesarza są dostępne dla zwiedzających.

Można by długo opisywać uroki parku i wytworność sal pałacowych. Ale najlepiej to zobaczyć na własne oczy. Tego po prostu nie da się opisać słowami.

A co dalej , z co raz mniej szczęśliwą Daisy? Jej małżeństwo w roku 1922, skończyło się rozwodem z winy księcia, a ona wyjeżdża już na zawsze z Pszczyny do Wałbrzycha a konkretnie do zamku w Książu. Nie będę zdradzał jej dalszych perypetii życiowych. trzeba przyjechać do Pszczyny i wszystkiego się dowiedzieć na miejscu.

Zapraszamy w imieniu gospodarzy Pałacu.

Godziny otwarcia Muzeum Zamkowego w Pszczynie

	styczeń-marzec	kwiecień-czerwiec	lipiec-sierpień	wrzesień-październik	listopad
P	nieczynne	11-15*	11-15*	11-15*	nieczynne
Wt	11-15*	10-15	9-17	10-15	11-15*
Śr	9-16	9-17	9-17	9-17	9-16
Cz	9-15	9-16	9-17	9-16	9-15
Pt	9-15	9-16	9-17	9-16	9-15
S	10-15	10-16	10-17	10-16	10-15
N	10-16	10-17	10-18	10-17	10-16

Wejście ostatnich zwiedzających na godzinę przed zamknięciem Muzeum w przypadku zwiedzania wnętrz lub na 2 godziny w przypadku zwiedzania wnętrz i pozostałych wystaw.

Dniem bezpłatnym od 1 kwietnia do 31 października jest poniedziałek, a od 1 listopada do 31 marca wtorek.